طول دوره بهبودی بستگی به نوع جراحی و موارد دیگر دارد. به طور میانگین، پس از جراحی بیمار باید 5 تا 7 روز در بیمارستان بستری باشد. البته باید توجه داشت که بهبودی کامل در ظرف 2 تا 3 ماه حاصل میگردد.
در طول این مدت، مواد غذایی و املاح مورد نیاز توسط سرم به بیمار داده میشود. این وضعیت تا زمانی که بیمار دوباره بتواند به طور طبیعی خوردن و آشامیدن را آغاز کند، ادامه خواهد داشت. روش هایی نیز برای تخلیه مثانه یا مایعات تجمع یافته در اطراف محل جراحی در نظر گرفته میشود. برای نمونه، محتویات مثانه توسط شلنگی به نام کاتتر (Catheter) که به درون مثانه وارد شده است، تخلیه میگردد.

پس از جراحی، بیمار در ناحیه شکم احساس درد و ناراحتی خواهد داشت. روش های مختلفی برای تسکین این درد وجود دارد. در برخی مراکز درمانی، دکمه ای در کنار تخت بیمار تعبیه شده است. با فشار دادن این دکمه، به طور خودکار مقدار معین و کنترل شده ای از ماده مسکن به بدن بیمار تزریق میگردد. به این روش، تسکین بیمار محور (Patient-controlled analgesia) گفته میشود.
روش های دیگر تسکین درد شامل تزریق درون وریدی (Intravenous (IV) ) و بی حسی نخاعی (Spinal anaesthetic) یا بی حسی اپیدورال (Epidural anaesthetic) است. در روش بی حسی نخاعی، ماده مسکن به طور مستقیم به داخل فضای اپیدورال ستون مهره‌ها در سطح مهره های کمری تزریق میگردد.
یکی از مشکلات بیماران پس از جراحی، ابتلا به عفونت های تنفسی است. به منظور پیشگیری از این عفونت ها، به بیمار آموزش داده میشود که به طور عمیق و منظم نفس بکشد.

بستری بودن در بیمارستان همراه با بی تحرکی و استراحت کامل است. این امر ممکن است باعث لخته شدن خون در سیاهرگ های عمقی پا گردد. به منظور پیشگیری از چنین حالتی، جوراب ها و ساق های مخصوصی به نام جوراب های فشاری (Compression socks) و ساق های فشاری (Compression cuffs) وجود دارد. این جوراب ها و ساق ها باعث اعمال فشار در پا میشود. این امر به بازگشت هر چه بهتر خون به سمت قلب کمک می نماید و از لخته شدن خون در پا جلوگیری مینماید.